[ Sub Thai ] Dramatical Murders [ รูทโควจาคุ ]

 [ Sub Thai ] Dramatical Murders [ รูทโควจาคุ ]

 

 

  แนะนำตัวละครอย่างคร่าวๆ

อาโอบะ

 อาโอบะ  ( นายเอก ) เป็นตัวละครหลักของเรื่อง อาโอบะมีความสามารถพิเศษคือสามารถควบคุมคนได้ด้วยเสียง พลังนี้เรียกว่า สแครป์ และเขาสามารถเข้าไปในจิตใต้สำนึกของคนคนนั้นได้

เส้นผมของอาโอบะมีประสาทสัมผัส ถ้าหากใครสัมผัสเส้นผมของเขา อาโอบะก็จะรู้สึกเจ็บปวดมาก ดังนั้นอาโอบะจึงไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับผมของเขา
อาโอบะมีอาชีพเป็นพนักงานทำงานอยู่ที่ร้านเฮย์บอน ลูกค้าที่โทรมาสั่งของก็จะชอบฟังเสียงของอาโอบะมากกกกๆ

เพิ่มเติม : 

        1) ครั้งหนึ่งโควจาคุมาหาอาโอบะที่บ้านแล้วเห็นอาโอบะหลับฟังเพลงอยู่ และนับตั้งแต่นั้นมาภาพท่านอนสุดเย้ายวนของอาโอบะก็ไม่หายไปจากหัวของเขาอีกเลย
        2) โควจาคุอยากสัมผัสเส้นผมของอาโอบะมานานแล้ว แต่ก็ไม่กล้าทำเพราะรู้ว่าอาโอบะไม่ชอบให้ใครจับผม

โควจาคุ

        โควจาคุ   โควจาคุเป็นชายหนุ่มที่ชอบใส่กิโมโน มีรอยสักตามร่างกาย และมีรอยแผลเป็นอยู่หลายจุดบ่งบอกว่าเขาผ่านการต่อสู้มามากมาย อีกทั้งโควจาคุเป็นคนที่ฮอตในหมู่สาวๆแบบสุดๆ 

เขามีอาชีพเป็นช่างตัดผมดังนั้นสาวๆจึงมารุมล้อมและเป็นลูกค้าประจำเขาอย่างไม่ขาดสาย

 

เกาะมิโดริจิมะ

 ( ซ้าย / แพตตินั่มเจล เมืองแห่งเทคโนโลยีที่ล้ำสมัย )   ( ขวา / ย่านเมืองเก่าของเกาะมิโดริจิมะ )

 ( เข้ารูทโควจาคุ เล่าอย่างคร่าวๆ )

หลังจากที่โทวเอะ(ตัวร้าย) ต้องการตัวอาโอบะเพราะสนใจในพลังเสียงของอาโอบะก็สั่งให้ตำรวจไปจับตัวเขา  ซึ่งอาโอบะเองก็ต้องการไปตามหาตัวโทวเอะด้วยเพื่อเป็นการหาทางช่วยมิซูกิ ( เพื่อนของเขาที่ถูกแก๊งมอร์ฟีนหลอกใช้ไปเป็นหุ่นเชิด )  ซึ่งมิซูกิก็ถูกอาโอบะใช้สแครป์พลาดทำให้ มิซูกิไม่ได้สติอยู่ในโรงพยาบาล 

 

มิซูกิเป็นเพื่อนของอาโอบะและโควจาคุ

 

อาโอบะกับโควจาคุจึงแอบเข้าไปที่แพตตินั่มเจล เมืองในรูทของโควจาคุจะเป็นเมืองเฟลมวิลโว

          หลังจากที่อาโอบะและโควจาคุเข้าไปในเมืองแล้ว ก็มีหญิงสาวสองคนเดินมาหาโควจาคุพร้อมกับชักชวนให้เขาไปเที่ยวด้วยกัน ( จะฮอตไปไหนพ่อคุ๊ณณ ) และโควจาคุก็สังเกตเห็นผู้หญิงคนหนึ่งมีรอยสักที่หน้าเป็นรูปแมงมุม พอเห็นอย่างนั้นโควจาคุก็บอกอาโอบะว่า "ให้อาโอบะไปพักที่โรงแรมก่อนเดี๋ยวตามไปทีหลัง  ขอไปจัดการกับเรื่องบางอย่างก่อน" จากนั้นโควจาคุก็โอบเอวสาวทั้งสองแล้วเดินจากไป นั่นทำให้อาโอบะเหวอไปเลยทีเดียวเพราะที่โควจาคุมากับเขาก็เพราะต้องการช่วยอาโอบะ อยู่ดีๆก็ควงสาวซะแล้ว  

 

         พออาโอบะมาที่โรงแรมกลิตเตอร์ เขาก็นอนหลับที่โซฟาอยู่นาน หลังจากนั้นก็รู้สึกตัวว่าโควจาคุเปิดประตูกลับมา ทั้งโควจาคุดูท่าทางมีพิรุธอีกด้วย แต่โควจาคุก็กลบเกลื่อนว่าไม่มีอะไร

        

        วันต่อมาโควจาคุแอบออกไปข้างนอกอีกอาโอบะรู้สึกตงิดใจ จึงแอบตามไป พอตามไปก็เห็นโควจาคุเข้าไปในผับกับหญิงสาวที่มีรอยสัก พออาโอบะจะเข้าไปก็ถูกการ์ดห้ามไม่ให้เข้า 

 

        ทันใดนั้นก็มีคนคนหนึ่งจับบ่าเขาไว้ ชายปริศนาสวมชุดกิโมโนสีน้ำเงิน ดวงตาเรียวเล็กคล้ายจิ้งจอก ยิ้มกริ่มให้เขาอย่างเป็นมิตร และช่วยพูดกับการ์ดให้อาโอบะเข้าไปในผับ

 

 

        อาโอบะก็สงสัยอยู่ว่าทำไมคนคนนี้ถึงได้ช่วยเขา ชายปริศนาก็บอกว่าแค่อยากช่วยเฉยๆ จากนั้นเขาก็ขอตัวลา 

        อาโอบะที่อยู่ในผับเจอแสงไฟสุดแสบตา กับได้กลิ่นแปลกๆก็เกิดอาการเวียนหัวมากๆ และโควจาคุก็มาเห็นพอดี ทันใดนั้นอาโอบะก็อ้วกใส่กิโมโนของโควจาคุเต็มๆ แต่โควจาคุไม่ได้รังเกียจอีกทั้งยังใช้แขนเสื้อเช็ดปากให้อาโอบะต่อ ก่อนจะให้อาโอบะขึ้นขี่หลังตัวเองและพากลับไปที่โรงแรมกลิตเตอร์

 

 

โควจาคุแบกอาโอบะกลับโรงแรม

 

        โควจาคุพาอาโอบะขึ้นไปพักที่ห้อง หลังจากที่อาโอบะนอนพักไปได้ครู่ใหญ่ก็ได้ยินเสียงน้ำ ด้วยความที่อาโอบะสงสัยในตัวของโควจาคุอยู่จึงเดินแอบไปดูที่ช่องประตูแง้ม แล้วอาโอบะก็ตกตะลึงกับรอยแผลเป็นและรอยสักบนแผ่นหลังของโควจาคุ เพราะอาโอบะไม่เคยเห็นมาก่อน 

 

        อาโอบะก็เกิดน้อยใจ คิดว่าตัวเองรู้เรื่องของโควจาคุทุกอย่าง แต่กลับไม่ใช่ โควจาคุปิดบังเขามาโดยตลอด

 

รอยสักและแผลเป็นบนแผ่นหลังของโควจาคุ

 

 

        พอโควจาคุกลับมาที่ห้อง อาโอบะก็ถามว่าโควจาคุมีอะไรปิดบังเขาหรือเปล่า โควจาคุก็เลี่ยงตอบนั่นทำให้อาโอบะเริ่มรู้สึกหงุดหงิด แต่โควจาคุก็บอกว่าไม่อยากให้อาโอบะมีส่วนเกี่ยวข้องและบอกให้อาโอบะเชื่อใจเขา อาโอบะจึงยอมฟัง 

 

        หลังจากนั้นโควจาคุก็ถามว่าอาโอบะไปที่ผับทำไมแล้วเข้าไปในผับได้ยังไง อาโอบะก็อึกอักไม่กล้าบอกว่าแอบตามไป จากนั้นอาโอบะก็ตอบว่าที่เข้าไปได้เพราะมีคนช่วย

 

        โควจาคุก็ถามว่าเป็นใครช่วย อาโอบะก็บอกว่าเป็นผู้ชายสวมชุดกิโมโนสีน้ำเงิน พอได้ยินอย่างนั้นโควจาคุก็ยิ่งร้อนรน ทั้งยังบอกห้ามไม่ให้อาโอบะไปที่ผับอีก

        ต่อมาโควจาคุแอบออกจากโรงแรมไปอีก ตอนนี้อาโอบะแทบไม่สนใจเรื่องโทวเอะอีกแล้ว ห่วงตามจับผิดโควจาคุก่อน ( เท่าที่ดูอาการเหมือนน้องหึง ก็เคยเล่นด้วยกันมาแต่เด็กเน๊อะ ) 

 

        อาโอบะตามหาโควจาคุไปทั่วเมืองแต่ไม่เจอ พอมาถึงหน้าผับก็เจอกับชายปริศนาในชุดกิโมโนสีน้ำเงินอีก  เขาได้บอกกับอาโอบะว่า ให้อาโอบะระวังตัวหน่อยเพราะอาจจะมีบางอย่างมาขย้ำเอา จากนั้นชายปริศนาชุดกิโมโนสีน้ำเงินก็เดินเข้าไปในผับ  อาโอบะก็สงสัยกับคำพูดชายคนนั้น ไม่นานนักฝนก็ตกกระหน่ำ อาโอบะเลยตัดสินใจกลับไปที่โรงแรมก่อน

        หลังจากที่อาโอบะกลับเข้าไปในห้องและเช็ดเนื้อเช็ดตัว ก็ได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามาในโรงแรม อาโอบะเลยรีบเปิดประตูจากห้องออกไปดูก็เห็นโควจาคุตัวเปียกโชกเดินมาหาเขาด้วยท่าทางแปลกๆ พออาโอบะเอ่ยปากจะเช็ดตัวให้โควจาคุ <<//ส่วนนี้เป็นชอยส์ให้เลือกค่ะ ซึ่งแอดมินเลือกจะเช็ดตัวให้โควจาคุค่ะ )

 

        โควจาคุก็ถามอาโอบะด้วยเสียงที่เข้มว่านายพูดอะไรกับเขาคนนั้น ขณะที่อาโอบะกำลังมึนงงว่าโควจาคุพูดถึงใครอยู่นั้น ก็ถูกโควจาคุผลักเข้าห้องลงเตียง แล้วถูกเขา กัดคอ เลียหู ถกเสื้ออาโอบะขึ้นและลูบไล้ร่างอาโอบะไปทั่ว 

 

        อาโอบะที่ตกใจก็ทำอะไรไม่ถูก พอพยายามจะผลักโควจาคุออกก็ไม่เป็นผล ทั้งโควจาคุยังปลดเข็มขัดอาโอบะรูดเคล้นส่วนนั้นอีกด้วย

 

 

            ถึงจะมีความรู้สึกดีผุดขึ้นมาเล็กน้อยก็ตาม แต่อาโอบะก็หวาดกลัวเสียมากกว่า เพราะถึงภายนอกจะเป็นโควจาคุแต่ภายในเหมือนไม่ใช่ตัวเขา ทันใดนั้นคำพูดของชายปริศนาชุดกิโมโนสีน้ำเงินก็ผุดขึ้นมาในหัว ที่เคยบอกอาโอบะว่าจะมีบางอย่างมาขย้ำเขาอาจจะเป็นแบบนี้ก็ได้ ขณะที่อาโอบะกำลังสับสน เขาก็ปวดหัวอย่างรุนแรง  คำพูดว่าทำลายๆๆได้แล่นอยู่ในหัวของเขาไม่หยุด จนอาโอบะใช้สแครป์พูดว่า หยุดนะโควจาคุ!

            โควจาคุจึงหยุดและได้สติกลับมา พอเห็นอย่างนั้นอาโอบะก็ใส่หมัดเข้าที่แก้มของโควจาคุไปหนึ่งทีแล้วถามว่า "นายทำแบบนี้ทำไม" ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ โควจาคุที่ดูเหมือนจะตกใจกับสิ่งที่ตัวเองทำก็ได้แต่เงียบไม่ตอบ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

             อาโอบะรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากที่โควจาคุที่เขานับถือกลายเป็นแบบนี้ และอาโอบะก็นอนหลับฝันเห็นอดีตสมัยวัยเด็กของเขา

            เมื่อครั้งที่โควจาคุยังเป็นเด็กเขาได้ย้ายมาอยู่ที่เกาะมิโดริจิมะกับผู้เป็นแม่ชั่วคราว

โควจาคุและอาโอบะได้รู้จักกันเพราะบ้านของทั้งสองอยู่ติดกัน อีกทั้งคุณยายของอาโอบะกับคุณแม่ของ

โควจาคุก็ไปมาหาสู่กันบ่อย ทั้งสองจึงได้เล่นด้วยกันอยู่บ่อยๆ 

 

           วันหนึ่งอาโอบะไปนั่งร้องไห้อยู่สวนเด็กเล่น งอนที่คุณยายไม่มาเล่นกับเขาที่นี่  โควจาคุที่ตามหาอาโอบะอยู่นาน ก็มาเจอพอดีจึงมาปลอบใจเขาและบอกว่าคุณยายทำงานไม่ว่าง โควจาคุเลยจะอยู่เล่นเป็นเพื่อนกับอาโอบะจนกว่าคุณยายจะมารับ 

            โควจาคุทั้งคอยดูแล คอยปกป้อง คอยให้กำลัง และคอยบอกอาโอบะอยู่เสมอว่า [ อย่ายอมแพ้นะ ] จนอาโอบะนับถือเขาเป็นฮีโร่เลยล่ะ....

 

            พออาโอบะตื่นขึ้นมา ก็พาเร็นออกไปเดินสูดอากาศอยู่ข้างนอกโรงแรมโดยที่ฝนยังตกรินๆอยู่  พออาโอบะเดินมาถึงหน้าผับ ก็เจอกับชายปริศนาชุดกิโมโนสีน้ำเงิน มาคุยปลอบและถามว่าอาโอบะว่า เดินออกมาข้างนอกคนเดียวท่ามกลางฝนตกแบบนี้ อกหักหรอ  อาโอบะไม่ได้ตอบอะไร 

 

            ชายคนนั้นเลยชวนอาโอบะเข้าไปในผับเพราะในผับมีที่พักของเขาอยู่ อาโอบะก็สงสัยเลยถามไปว่า "ทำไมถึงทำดีกับฉันขนาดนี้ เพราะแค่ชื่อเราก็ยังไม่รู้จักกันเลยด้วยซ้ำ"  ชายคนนั้นเลยยิ้มกริ่มแล้วบอกว่าตนชื่อริวโฮ และเขาก็ถามชวนอาโอบะอีกครั้ง อาโอบะที่ลังเลก็พยักหน้าตกลงเล็กน้อย ( ก็คนมันเศร้าน่ะเน๊อะ เลยหาที่พึ่ง ;-; )

            เมื่ออาโอบะขึ้นไปบนผับชั้นสองไปห้องที่สาม ก็เป็นห้องของริวโฮ

            ริวโฮชงชาหอมให้อาโอบะดื่ม และเล่าเรื่องพรรณาว่าเขาเป็นช่างสักที่หลงใหลในการสักมาแค่ไหน ขณะที่อาโอบะกำลังดื่มชา เขาก็มองไปรอบห้องเห็นแผ่นกระดาษลายสักตรงผนังห้อง มีลายหนึ่งที่เหมือนกับรอยสักที่อยู่บนแผ่นหลังของโควจาคุ 

 

ห้องของริวโฮ

            จากนั้นอาโอบะก็รู้สึกตาลายมึนหัวสลบไป และริวโฮก็เผยธาตุที่แท้จริงออกมา พออาโอบะตื่นขึ้นมา ก็พบว่าตนได้นอนอยู่บนเตียงขยับตัวไม่ได้ 

ริวโฮได้บอกกับอาโอบะว่า เขาสนใจในตัวอาโอบะมาก เลยอยากสักลายลงบนตัวของอาโอบะ พอริวโฮออกไปเอาเข็ม อาโอบะก็พยายามจะลุกขึ้นแต่ว่าก็ไม่เป็นผล 

 

            ไม่นานนักก็มีเจ้าขนปุยมาเลียหน้าของเขา นั่นคือเร็นที่อาโอบะพามาด้วย เร็นบอกว่าเขาได้ไปตามคนมาช่วยอาโอบะแล้ว

 

            ทันใดนั้นโควจาคุก็เข้ามาช่วยอาโอบะ แต่ริวโฮก็ออกมาพอดี พอโควจาคุเห็นหน้าริวโฮก็โกรธขึ้นเป็นฟืนเป็นไฟ เขาบอกว่าตามหาตัวริวโฮเพื่อแก้แค้นอยู่นาน 

 

            แต่เจ้าตัวริวโฮก็ทำเป็นไม่รู้สีรู้สาว่าไม่รู้จักโควจาคุ  โควจาคุก็เลยเปิดผมด้านหน้าออกเผยให้เห็นรอยสักบนใบหน้าข้างฝั่งขวาของเขา พร้อมพูดว่า "อย่ามาทำไขสือรอยสักนี่แกเป็นคนทำให้ฉัน "

 

            พอเห็นอย่างนั้นริวโฮก็หัวเราะชอบใจที่เห็นโควจาคุโกรธ ก่อนจะก็ชิ่งหนีออกไป 

โควจาคุโกรธเป็นอย่างมากจนเสียสติไม่ฟังอะไรทั้งนั้น อาโอบะก็พยายามรั้งแขนเขาไว้แต่ไม่เป็นผล ทันใดนั้นอาโอบะก็รู้สึกปวดหัว ใช้สแครป์ให้โควจาคุหยุด นั่นจึงทำให้โควจาคุได้สติกลับมา หลังจากนั้นพวกลูกน้องของโควจาคุก็มาสมทบพอดี

 

             โควจาคุก็พาอาโอบะไปตั้งตัวอยู่ที่โกดังลับของทีมโควจาคุ และนั่นจึงเป็นครั้งแรกที่อาโอบะและโควจาคุได้เปิดใจคุยกัน ( ตอนแอดเล่นก็แอบอึดอัดใจอยู่เมื่อไหร่สองคนนี้จะเปิดใจคุยกันสักที5555 ) 

 

            โควจาคุเล่าให้ฟังว่าครอบครัวของเขาเป็นยากูซ่า แม่ของเขาเป็นเมียน้อยจึงถูกกลั่นแกล้งให้ทุกข์ทรมานใจอยู่เสมอ แม่จึงพาโควจาคุย้ายมาอยู่ที่เกาะมิโดริจิมะ  แต่ด้วยความที่เมียหลวงของพ่อโควจาคุไม่มีลูก พ่อของโควจาคุที่อยากได้ทายาทสืบทอดก็ให้โควจาคุมารับช่วงต่อตัวเอง  แม่กับโควจาคุจึงจำต้องกลับไปที่บ้านเกิด  แต่ว่าหลังจากแม่ของโควจาคุตาย โควจาคุก็กลับมาที่เกาะมิโดริจิมะ และริวโฮเป็นต้นเหตุที่ให้แม่ของเขาตาย

            นั่นจึงเป็นผลที่โควจาคุตามหาเบาะแสจากหญิงสาวที่เคยสักลายกับริวโฮ และเขาไม่ต้องการให้อาโอบะเข้ามายุ่งเกี่ยวเพราะเขาเป็นห่วงอาโอบะ ดังนั้นโควจาคุจึงได้ปิดบังมาโดยตลอด ( เห็นโควจาคุยิ้มๆอยู่ตลอดแต่อันที่จริงแล้วแอบเก็บความรู้สึกแย่ๆไว้ในใจเสมอ )

 

            พอได้ยินอย่างนั้นอาโอบะก็รู้สึกเสียใจไปด้วย และอาโอบะก็ขอบคุณที่โควจาคุเล่าเรื่องราวของเขาให้ฟัง อาโอบะก็บอกว่า "โควจาคุคอยช่วยเหลือและปกป้องฉันมาโดยตลอด นายเป็นเหมือนฮีโร่ของฉันเลยล่ะ"

 

 

            หลังจากคุยกันจบ โควจาคุก็สังเกตเห็นที่คออาโอบะมีรอยแดงๆ แต่พอโควจาคุถามถึงรอยแดงได้ไม่ทันไร พวกลูกน้องก็เข้ามาขัดจังหวะและบอกข้อมูลว่าริวโฮหนีไปที่โอวอลทาวน์ 

 

            โควจาคุเลยถามอาโอบะว่าจะไปด้วยกันไหม อาโอบะตอบรับตกลง และโควจาคุก็บอกว่า ถึงยังไงเราสองคนก็ลงเรือลำเดียวกันแล้วฉันตามจับริวโฮส่วนนายก็ตามจับโทวเอะ  ทั้งสองจึงเตรียมตัวลอบไปที่โอวอลทาวน์ 

            หลังจากที่เข้าไปในโอวอลทาวน์ได้ โควจาคุกับอาโอบะก็ขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นบนสุด พอถึงที่หมาย ทั้งสองก็เข้าไปในประตูบานใหญ่ ก็เจอกับริวโฮที่ยืนอยู่กลางห้องราวกับกำลังรอพวกเขาอยู่ 

            พอโควจาคุเห็นริวโฮ ความรู้สึกโกรธก็พลันพลุ่งพล่านขึ้นมาทันใด และเขาก็ชักดาบออกมา อาโอบะพยายามจะห้ามปราม แต่พวกลูกน้องของโควจาคุก็จับตัวอาโอบะไว้ พออาโอบะสังเกตดูก็เห็นว่าพวกลูกน้องถูกควบคุมเหมือนหุ่นเชิดอยู่ และอาโอบะก็รู้สึกมึนหัวด้วย

            

             พอเห็นอย่างนั้น โควจาคุจึงถามริวโฮว่าทำอะไรกับพรรคพวกของตนและอาโอบะ  ริวโฮจึงบอกว่า "ฉันได้ใช้เข็มทิ่มที่คอของพวกเขานั่นจึงทำให้พวกเขาไม่ได้สติและกลายเป็นหุ่นเชิดของเขา" ริวได้เล่าอีกว่าเขาได้ทำงานให้กับโทวเอะ เพราะโทวเอะสนใจในฝีมือการสักลายของเขาที่สามารถควบคุมผู้คนได้

 

            ริวโฮก็บอกว่าเขาอยากจะสักลายบนผิวของอาโอบะ เขาสนใจในตัวอาโอบะมากดั่งกับว่าเป็นรักแรกพบของตน และอยากทำให้อาโอบะเป็นผลงานชิ้นเอกของเขา 

พอพูดถึงอาโอบะแบบนั้นโควจาคุก็ยิ่งเดือดดาลทั้งตะคอกว่า ฉันจะไม่ยอมให้แกแตะต้องอาโอบะเป็นอันขาด  พอริวโฮเห็นโควจาคุโกรธก็ยิ่งยิ้มกว้างอย่างพอใจ จากนั้นเขาก็พูดแทงใจดำโควจาคุว่า เจ้าฆาตรกรฆ่าแม่ตัวเอง  นั่นจึงบันดาลโทสะโควจาคุเป็นอย่างมากจนทำให้เขาเสียสติ ลายสักดอกโบตั๋นที่อยู่บนแผ่นหลังของเขาได้แผ่ออกลามมาถึงแขนดั่งว่ามันมีชีวิต

 

 

            พอเห็นอย่างนั้นริวโฮก็หัวเราะชอบใจพอใจในผลงานของตัวเอง และรู้สึกเป็นเกียรติที่จะถูกผลงานชิ้นเอกของตัวเองฆ่า จากนั้นโควจาคุก็วิ่งพุ่งตรงไปหาริวโฮใช้ดาบเสียบทะลวงตัวเขาทันใด

 

            หลังจากที่โควจาคุฆ่าริวโฮแล้ว พวกลูกน้องของเขาที่โดนสะกดจิตก็ล้มลงพื้นกันหมด ส่วนอาโอบะที่มึนหัวก็พยายามจะเรียกสติโควจาคุแต่ก็ไม่เป็นผล อีกทั้งโควจาคุยังจะใช้ดาบฟันทำร้ายเขาอีกด้วย อาโอบะพยายามหลบหนีอย่างสุดชีวิต แต่แล้วอาโอบะก็รู้สึกปวดหัวพร้อมกับคำพูดที่บอกเขาว่าทำลายเขาซะ

 

            อาโอบะจึงใช้สแครป์และเข้าไปในจิตใต้สำนึกของโควจาคุ  

            หลังจากที่อาโอบะเข้าไปในจิตใต้สำนึกของโควจาคุ อาโอบะก็อยู่ภายในห้องที่มีแสงเทียนริบหรี่ บนพื้นปูด้วยเสื่อทาทามิ และมีประตูอยู่ตรงหน้า 

 

            ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้หญิงร้องไห้ออกมา อาโอบะเลยเปิดประตูเข้าไป 

แต่พอเข้าไปในประตูก็เจออีกห้องที่เหมือนห้องเมื่อกี้ และทันใดนั้นก็มีเส้นสีดำคล้ายเส้นผมไล่จับเขา

 

            อาโอบะจึงรีบวิ่งไปเปิดประตูเพื่อไปอีกห้อง แต่ปรากฎว่าเป็นห้องว่างเปล่าเหมือนกับห้องเมื่อกี้อีก อาโอบะจึงวิ่งเปิดประตูซ้ำแล้วซ้ำเล่า (หลายครั้งมากกกก) จนกระทั่งเจอห้องใหม่และเส้นสีดำที่ไล่จับเขาก็หายไป 

( เหมือนเปิดประตูเข้าไปหาส่วนลึกในจิตใต้สำนึกของโควจาคุ ที่เก็บซ่อนไว้อยู่ลึกน่ะค่ะ )

 

            ณ กลางห้องมีโควจาคุตอนเด็กนอนคว่ำอยู่บนฟูกทนต่อความเจ็บปวดจากการสักของริวโฮอย่างทรมาน

 

 

 

            และไม่นานนักเส้นสีดำคล้ายน้ำหมึกก็พันรอบตัวโควจาคุไว้จนเป็นเหมือนรังไหม 

 

            จากนั้นนอกประตูก็มีเสียงโวยวายของผู้คนพร้อมกับเลือดสีแดงสาดเซ็นติดประตูห้อง และไม่นานนักประตูก็ถูกเปิดออกโดยหญิงสาวคนหนึ่ง ที่ทั้งตัวอาบไปด้วยเลือดเดินมาหาโควจาคุอย่างทุลักทุเล ก่อนจะสิ้นใจอยู่ตรงนั้น นั่นจึงทำให้อาโอบะรู้ว่าเธอคือแม่ของโควจาคุ

 

            อาโอบะไปหาโควจาคุที่ถูกเส้นหมึกพันตัวเป็นรังไหมและพยายามเรียกสติเขา ทันใดนั้นก็มีน้ำสีแดงพุ่งออกมาแล้วก่อตัวเป็นร่างสีแดงคล้ายริวโฮ อาโอบะจึงปัดออกแล้วบอกว่านายควบคุมโควจาคุไม่ได้หรอก และร่างสีแดงคล้ายริวโฮก็สลายหายไป

 

              จากนั้นโควจาคุตอนโตที่มีเส้นหมึกสีดำเคลื่อนขึ้นมาพันอยู่รอบตัว ก็มายืนอยู่ตรงหน้าอาโอบะ และเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟัง

 หลังจากที่เขากลับมาที่บ้านเกิด พวกญาติผู้ใหญ่ก็ให้โควจาคุสักลายเพื่อเป็นไปตามธรรมเนียมบ้าน ถึงโควจาคุจะไม่อยากสักแต่ก็ต้องทำตามคำสั่งของพ่อ ซึ่งคนสักลายให้ก็คือริวโฮ เขาสักลายให้โควจาคุทั้งที่เขายังเป็นเด็ก 

 

 

              โควจาคุต้องทนเจ็บปวดทรมานจากการที่ถูกริวโฮสัก ซึ่งมันทรมานมากจนเขาทนไม่ไหวและหมดสติไป  พอโควจาคุลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็อยู่ท่ามกลางศพคนในบ้านที่นอนอาบเลือดตายกันหมด รวมทั้งแม่ของเขาด้วย พอเขามองดูที่มือของตนก็เห็นตัวเองถือดาบคาตานะอาบเลือดไว้อยู่  โควจาคุจึงได้รู้ว่าเป็นฝีมือของตัวเอง ตอนแรกโควจาคุคิดจะปลิดชีพตัวเอง แต่พอจะทำจริงๆกลับทำไม่ได้เพราะเขาคิดเห็นรอยยิ้มของอาโอบะ

 

                นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้โควจาคุมีชีวิตอยู่ต่อและละทิ้งจากบ้านเกิดกลับมาอยู่ที่เกาะมิโดริจิมะอีกครั้ง แต่คิดไม่ถึงว่าจะมาเจอริวโฮอีก เขาจึงคิดจะตามล่าตัวริวโฮเพื่อล้างแค้น และคิดว่าสิ่งที่เขาได้รับอยู่ตอนนี้ก็สมควรแล้ว

 

                อาโอบะก็บอกว่านั่นไม่ใช่ความผิดนาย นั่นเป็นเพราะริวโฮ นายอย่ายอมแพ้สิ !

 

            จากนั้นโควจาคุก็เหมือนหลุดไปอยู่ในห้วงความคิดหนึ่ง โควจาคุก็คิดว่าตัวเองได้ออกมาจากจิตใต้สำนึกแล้ว และเขาก็เห็นอาโอบะยืนตรงหน้าพูดปลอบใจเชิงยั่วยวน ว่าไม่เป็นไร อาโอบะกอดโควจาคุจนเขาตกตะลึง และทั้งสองล้มก็ลงทับกันบนพื้น 

 

            ต่อมาโควจาคุจึงถามอาโอบะว่า ฉันขอสัมผัสนายได้ไหม อาโอบะก็บอกว่า ได้สิ ต่อมาโควจาคุก็พูดว่า ขอจูบนายได้ไหม อาโอบะก็ตอบว่า ได้สิ ( ฉากนี้ส่วนตัวแล้ว รู้สึกเหมือนเป็นส่วนลึกในจิตใต้สำนึกของโควจาคุที่คิดอยากจะสัมผัสอาโอบะมาโดยตลอดน่ะค่ะ และที่คุยอยู่ด้วยเหมือนจะเป็นร่างความต้องการของอาโอบะน่ะค่ะ )  

 

 

            ช่วงนี้ในเกมก็จะมีคำศัพท์ให้เราเรียงกันว่า อย่ายอมแพ้ แล้วกดคำตอบต่ออีกว่า นี่จะไม่เป็นไร ทำให้โควจาคุได้สติกลับมา 

 

ภาพก็แว๊บกลับมาที่ห้องเช่นเดิม

            อาโอบะก็บอกกับโควจาคุว่า "นายเคยบอกฉันว่าอย่ายอมแพ้ นายก็อย่ายอมแพ้เหมือนกัน คิดถึงพวกลูกน้องของนายสิ ว่าถ้าไม่มีนายจะเป็นยังไง"

 ตอนแรกโควจาคุเหมือนจะไม่สนใจ แต่พออาโอบะบอกว่า "แล้วฉันล่ะฉันจะเป็นยังไงถ้าไม่มีนาย" นั่นทำให้โควจาคุชะงักทันใด และอาโอบะก็พูดต่อว่า "นายต้องอยู่กับรอยสักให้ได้ เพราะมันจะอยู่กับนายตลอดไป"

 

            พอได้ยินอย่างนั้น เส้นหมึกที่ดำที่กำลังพันรอบตัวของโควจาคุก็ค่อยๆคลายออก และทั้งสองก็ออกมากจากจิตใต้สำนึก

            หลังจากที่ออกมาจากจิตใต้สำนึก

            อาโอบะก็ปวดหัวเป็นอย่างมาก คำพูดว่าทำลายดังก้องอยู่ในหัวของเขาไปมา พลังสแครป์ของอาโอบะจึงทำให้โอวอลทาวน์จะถล่มลงมา และพวกลูกน้องโควจาคุก็ได้สติกลับมาพอดี โควจาคุจึงพาอาโอบะและลูกน้องทุกคนหนีออกจากที่นี่ และต่อสู้กับพวกการ์ดในโอวอลทาวน์ด้วยความสนุกไร้ความโกรธ ซึ่งตอนนี้ทำให้อาโอบะได้รู้ว่าโควจาคุอยู่กับรอยสักของเขาได้แล้ว

หลังจากออกจากแพตตินัมเจลแล้ว หลายวันต่อมาโควจาคุก็มาหาอาโอบะที่ร้านเฮย์บอน และบอกว่าจะไปที่บ้านของอาโอบะ เพราะมีเรื่องอยากจะคุยด้วย ซึ่งอาโอบะก็บอกวันนี้คุณยายไปงานสังสรรค์ไม่อยู่นะ 

โควจาคุก็พูดว่า งั้นพอดีเลย ซึ่งอาโอบะก็แอบสงสัยอยู่ว่าเขาจะมาที่บ้านทำไม ปกติก็มากินข้าวฝีมือของคุณยาย แล้วโควจาคุมีเรื่องอะไรที่อยากพูดกันล่ะ? และรู้สึกใจเต้นแปลกๆชะมัด

หลังจากนั้นทั้งสองก็เปิดใจคุยกันที่บ้านของอาโอบะ ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนสมัยเด็กของ พวกเขาจึงได้แปรผันมาลึกซึ้งเป็นคนรักกัน

ขอพูดคุยเล่นน้อย ( โปรดอ่านก่อนนะคะ )

เกมนี้เป็นเกมตั้งแต่ปี 2012 ค่ะ ในช่วงโควิดปีนี้ที่ต้องอยู่บ้านแอดมินเพิ่งตามและก็เพิ่งรู้จักเกมนี้อย่างจริงอย่างจังค่ะ คงไม่สายเกินไปใช่ไหมคะ ฮ่าๆๆ

หลังจากที่แอดมินเล่นเกมนี้แล้ว แอดชอบรูทของโควจาคุมากที่สุดเป็นอันดับหนึ่งในใจเลยค่ะ ( รู้จักเกมนี้เพราะโควจาคุเลย ) 

แอดมินรู้สึกว่าโควจาคุเป็นตัวละครที่อบอุ่นมาก

อีกทั้งรูทนี้เป็นความสัมพันธ์ที่ผันจากเพื่อนมาเป็นคนรักด้วย ทำให้แอดรู้สึกฟินมากๆๆเลยค่ะ

สรุปแล้วจากที่เล่นเหมือนสองคนนี้มีใจให้กันตั้งนานแล้ว เพียงแค่ยังไม่เปิดใจบอกกันเท่านั้นเองค่ะ

 

แอดมินจึงใช้สกิลอิ้งที่พอมีอยู่ นำมาแปลช่วงฟินๆให้เพื่อนๆรับชมกันนะคะ

หากมีส่วนผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้นะคะ

CR : เครดิตวีดีโอจากช่อง Mysteria IceKaddy 

แอดมินจัดทำการแปลแบ่งปันให้เพื่อนๆทางเพจรับชมเพื่อความบันเทิง และโปรดอย่านำวีดีโอที่แอดมินทำซับนี้ไปลงเผยแพร่ที่อื่นเป็นอันขาดนะคะ ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือค่ะ

 

( แนะนำให้ใส่หูฟังค่ะ  )

v 

= = = = = = = = = = = = = = = 

 คลิกรับชมซับไทย

= = = = = = = = = = = = = = = = =

( หากวีดีโอไม่ขึ้น ให้ลงชื่อเข้าใช้ google chrome ก่อนแล้วค่อยเปิดวีดีโอรับชมอีกครั้งนะคะ ) 

แบ่งปันความฟิน ปิ้วๆ

  

 

 

 

ตอนที่อาโอบะให้โควจาคุตัดผมให้ และอาโอบะมาอยู่ร่วมกันที่บ้านของโควจาคุ

แถมเล็กน้อย
โควจาคุถามอาโอบะว่า นายเคยหลับนอนกับผู้ชายมาก่อนไหม?
อาโอบะ ตอบว่าไม่เคย และก็ถามโควจาคุกลับว่า แล้วนายล่ะ?
โควจาคุตอบ ถ้าเป็นผู้ชาย นายเป็นครั้งแรกของฉัน

และโควจาคุดูมีความสุขมากที่ได้ครั้งแรกของน้อนบะ